Al jaren verzamel ik de punten van de Pickwick theedoosjes. Ik knip de spaarzegeltjes netjes uit en bewaar ze in een blikje. Het is bijna een ritueel. Plastic van nieuwe doosje halen, doosje opendoen, zakjes in theedoos stoppen, schaar pakken, zegeltje uitknippen, deksel van bewaarblikje halen, zegel in blikje stoppen, deksel op blik en terugzetten. En dat allemaal omdat ik jaren geleden een mooie theepot in de catalogus van de Douwe Egberts had gezien.
Een paar weken geleden kwam de nieuwe catalogus van de Douwe Egberts. De theepot die ik destijds zag, was er niet meer. Maar wel een andere. Ook leuk. Voor 17.190 punten kon je die gratis afhalen in een van de DE-winkels. Tijd voor een tussenstand. Vanochtend telde ik de oogst. Ik gooide het blik leeg en de tafel lag bezaaid met donker- en lichtgroene, oranje en gele kartonnetjes van vier punten. Ik maakte netjes stapeltjes van honderd. Tot mijn stomme verbazing had ik na vier jaar sparen slechts 4.500 punten.
Nog lang niet genoeg dus. Hoe lang moet je in hemelsnaam sparen?, vroeg ik mij vertwijfeld af. In ons huishouden gaan er gemiddeld vijf theezakjes per dag doorheen. In een doosje zitten twintig zakjes. Om de vier dagen heb ik dus vier punten verzameld. Dat is dus een punt per dag. Voor die theepot moet ik dus 17.190 dagen sparen. Dat is meer dan 47 jaar!
Maak ik nu een rekenfout? Ach, het kan me niets meer schelen. Ik ben er klaar mee. Zo leuk is die pot ook niet. Trouwens, de oude theepot lekt aan alle kanten en is nodig aan vervanging toe. En die zegeltjes? Die ga ik binnenkort ritueel verbranden. Met een kopje thee erbij, dat dan weer wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten