Help, ik moet nog boeken kaften

Zoonlief ontdekt dat hij weer naar school moet. Na acht weken lummelen, voetballen, buiten rondhangen, filmpjes kijken en eindeloos op het internet surfen, ontdekt hij ineens dat er nog een paar dingen moeten gebeuren. Best belangrijke dingen, maar hij had er nog echt, echt , echt geen tijd voor gehad. Een ervan is boeken kaften.

Nu zijn er tegenwoordig van die makkelijke rekbare kaften. Passen altijd. Te krijgen in alle kleuren en honderden designs. Zoonlief vind het niets. Echt kaftpapier is veel leuker, volgens hem. Maar dat blijkt overal uitverkocht te zijn. Tenminste dat wat hij zoekt. Bloemetjes en roze is niet echt zijn ding. Ik probeer hem nog over te halen dan toch maar voor dat rekbare spul te gaan. Lekker makkelijk en zo klaar. Maar zoonlief houdt voet bij stuk. Rekspul is uit den boze. Uiteindelijk vinden we in een winkel nog twee rollen met een print die hem wel aanstaan.

Thuis liggen er zestien boeken op zijn bureau. ‘Ik ga het zelf doen hoor,’ roept hij enthousiast. Boek een gaat na het kaften niet meer dicht. Boek twee kan niet eens gekaft worden omdat het papier toch te kort is afgeknipt. Boek drie lijkt goed te gaan, maar uiteindelijk scheurt de achterkant. Moedeloos komt hij hulp vragen.

En dus zitten we even later samen aan zijn bureau. Ik kaft, hij stickert. Ineens vertelt hij dat hij stiekem best een beetje zin in school heeft. ‘Komt er weer wat ritme, want zo’n vakantie duurt eigenlijk best wel lang.’ Ik zeg niets, maar weet zeker dat hij aan het einde van de week het hele schoolleventje alweer zat is. En dat hij zal snakken naar lummelen, voetballen en internetten.