Het puberende brein

‘Kan hij er echt niets aan doen?’
‘Hoe kan hij dat nou vergeten?’’
‘Luistert hij wel??’
‘Gaat dit ooit weer over?’

Vragen die ik me de afgelopen dagen vaak gesteld heb. Zoonlief doet vast erg zijn best, maar zijn hoofd werkt niet erg mee. Drie dagen geleden ging hij een dagje uit met school. Eerst schaatsen en daarna zwemmen. ’s Morgens hadden we nog enige discussie over de schaatsen. Hij wilde ze perse meenemen in een plastic tasje. ‘Mam, ik ga echt niet de hele doos meenemen. Dan loop ik hartstikke voor lul.’ ‘Ok, ik snap het, een doos met schaatsen is niet echt cool, maar neem dan een goede tas mee!’ riep ik nog. Zinloos. Zoonlief weet het tegenwoordig beter en ik laat dat dan maar zo.

’s Avonds komt hij thuis met leuke verhalen. ‘O ja, er is wel een dingetje,’ vertelt hij. ‘Ik ben mijn schaats verloren.’ Ik kijk hem verwonderd aan en vraag hoe dit komt. Het antwoord is simpel; de plastic tas was kapotgegaan en de schaats was er waarschijnlijk uitgevallen. Best gek, vond hij, want hij had er niets van gemerkt. Nee, in dat puberende brein speelden zich allerlei andere zaken af die veel belangrijker waren.

Even later zitten we aan tafel. Zoonlief zoekt telefoon en ontdekt nu pas dat zijn andere tas niet meer onder de snelbinder zit. Van zijn fiets afgevallen. Natuurlijk niets van gemerkt. Puberende brein had andere zaken aan zijn hoofd. Gelukkig vindt hij de tas even later terug op het fietspad. Keurig aan een paaltje en alles zit er nog in.

Gisteren; man en ik waren bij vrienden en zoonlief zou alleen thuis eten. Rond een uur of zes toch even gebeld. Geen gehoor, voicemail ingesproken. Na een uurtje is er nog steeds geen reactie. Weer bellen, zinloos natuurlijk. Eenmaal thuisgekomen is het donker. Zoonlief is er niet. Bellen naar zijn vrienden en na het derde telefoontje heb ik hem te pakken. ‘Waarom heb je me niet mobiel gebeld?’ Op mijn antwoord dat ik dat ook gedaan heb, reageert hij quasi laconiek: ‘O, heb ik die dan thuis laten liggen? Nou ja, maakt niet uit. Het is hier lol, ik heb lekker gegeten en nu chillen voor de buis. Ja, ik had natuurlijk ook kunnen bellen, helemaal niet aan gedacht. Sorry! ’Voor ik iets terug kan zeggen, is de verbinding gebroken. Het puberende brein heeft andere dingen aan zijn hoofd.

Voor mij geen passie meer

Passie. Ik heb het zelf ook. Dacht ik. Een passie voor taal en teksten. Zo staat het ook op mijn website. Ik ben gedreven. Een hartstochtelijk liefhebber van literatuur en alles wat met taal te maken heeft. Ik loop warm voor boeken over taal. Blader iedere maand geestdriftig door Onze Taal en ben verknocht aan taalspelletjes. Mijn liefde voor taal en tekst is groot en dat vuur zal blijven branden. Maar de passie is voorbij. Niet de betekenis, maar wel het woord zelf. Ik krijg steeds meer een hekel aan dat woord. Het klinkt steeds vaker onoprecht. Het is uitgehold en vaag. Te pas en te onpas wordt de term gebruikt. Vanochtend werd ik er drie keer op getrakteerd.

Jan Jaap Jantjes heeft een passie voor yoghurt . Tenminste dat staat op het pak. Jan Jaap bestaat echt, want er staat zelf een foto op het pak. Hij is gek op zijn koeien en zijn bedrijf. Goede verkooptruc, maar maakt het de yoghurt ook lekkerder?

In de Trouw zie ik twee advertenties staan. Vlak bij elkaar en allebei gaan ze over passie. De ene is van Passie voor Food (daar werkt Jan Jaap Jantjes denk ik ook). De ander is van de Persgroep Nederland met de kreet: Passie voor Media. Passie voor Food is van het Centraal Bureau voor Levensmiddelen. Zij zoeken een beleidsmedewerker Duurzaamheid. En de Mediagroep wil gewoon laten weten dat zij een toonaangevende uitgeverij is.

Drie keer passie binnen een uur is mij teveel. Passie is gewoon een goeie verkooptruc. Voor melkproducten, voor levensmiddelen en voor een uitgeverij. Met hun passie tonen ze aan dat ze het goed willen doen. Maar ik trap er niet meer in. Ik hou niet van goedkope uitgeholde woorden die hun betekenis verloren hebben. Het mag dan een goede marketingtruc zijn. Zo heb ik het nooit bedoeld. En daarom zal ik straks mijn website aanpassen. Ook al gaat het woord passie in de rook op, mijn vuur blijft branden.