Vorige week belde een vriend. Hij was ontevreden over een tekst die hij van een tekstschrijver had gekregen. Of ik er even naar wilde kijken. Er zaten inderdaad wat stijl- en taalfoutjes in. De opbouw van het stuk was goed, het was een leuk interview en er zaten een aantal verrassende quotes in.
‘Maar dat is helemaal niet wat ik wil,’ riep vriend verontwaardigd.' Ik wilde een achtergrondartikel, geen interview! Oeps. ‘Met welke informatie heb je de tekstschrijver dan op pad gestuurd?,’ vroeg ik enigszins verbaasd. ‘Nou, gewoon,’ antwoordde hij. ‘Met de telefoonnummers van de mensen die hij moest interviewen, het aantal woorden en een deadline. Dat is toch voldoende?’
Nee dus.Vriend had een duidelijke briefing moeten geven en tekstschrijver had veel meer moeten doorvragen. Het belang van een tekstbriefing wordt vaak onderschat. Jammer, want hoe meer informatie de tekstschrijver krijgt, hoe beter aan de verwachtingen zal worden voldaan.
Ik gaf vriend daarom de volgende 12 tips mee:
1. Stel duidelijk onderwerp vast. Zet het onderwerp in een context.
2. Wat is de boodschap die de lezer straks moet onthouden?
3. Welke informatie kun je de tekstschrijver meegeven? Of moet de tekstschrijver zelf onderzoek doen?
4. In welk medium wordt tekst geplaatst?
5. Wie is de doelgroep?
6. Welke tekstvorm wil je (interview, kolom, achtergrondartikel, visiedocument, tweespraak)?
7. Welke stijl wil je?
8. Zijn er woorden, termen die er binnen de organisatie niet of juist wel gebruikt worden? Als er een stijlboek is, geef deze mee aan de tekstschrijver.
9. Hoe wil je de tekst aangeleverd krijgen (regelafstand, aantal woorden, verdeling bladspiegel)?
10. Maximum aantal woorden en, indien van toepassing, splits dit uit (kop, streamer, intro, subkop).
11. Wanneer is de deadline?
12. Geef de juiste namen en gegevens en zorg dat de mensen die benaderd gaan worden al op de hoogte gesteld zijn.
maandag 31 oktober 2011
woensdag 19 oktober 2011
Tien verfrissende interviewtips
Journalist Sander Koenen had een idee. Hij wilde een boek maken waarin kinderen hun held mochten interviewen. Op zijn oproep in de krant kwamen meer dan 150 kinderen voor het project ‘Hoe word ik een held?’.
De kinderen kregen een workshop interviewen op de redactie van Kidsweek in Amsterdam. Het resultaat is een geweldig leuk en vrolijk boek met grappige, onthullende en originele interviews.
Welke haarkleur zou Jacques Vriens wel willen? Zou Carice van Houten een poes willen zijn? Doet Sacha de Boer tien kniebuigingen of heeft ze een ander ritueel voordat de uitzending begint? Kinderen stellen onbevangen de leukste vragen.
En dat levert de volgende 10 verfrissende interviewtips op:
1. Kun je rijk worden van jouw beroep?
2. Welke droom had je toen je 10 was en is die uitgekomen?
3. Wie is jouw held en waarom?
4. Waar ben je eigenlijk echt goed in?
5. Wat ga je doen als je te oud bent voor dit vak?
6. Wat is het grootste geheim in jouw vak en waarom?
7. Wat vraag je voor je verjaardag?
8. Heb je een ritueel?
9. Wat doe je als je echt geen zin hebt?
10. Hoe leg je aan je (klein)kind/buurkind uit wat voor werk je doet?
De kinderen kregen een workshop interviewen op de redactie van Kidsweek in Amsterdam. Het resultaat is een geweldig leuk en vrolijk boek met grappige, onthullende en originele interviews.
Welke haarkleur zou Jacques Vriens wel willen? Zou Carice van Houten een poes willen zijn? Doet Sacha de Boer tien kniebuigingen of heeft ze een ander ritueel voordat de uitzending begint? Kinderen stellen onbevangen de leukste vragen.
En dat levert de volgende 10 verfrissende interviewtips op:
1. Kun je rijk worden van jouw beroep?
2. Welke droom had je toen je 10 was en is die uitgekomen?
3. Wie is jouw held en waarom?
4. Waar ben je eigenlijk echt goed in?
5. Wat ga je doen als je te oud bent voor dit vak?
6. Wat is het grootste geheim in jouw vak en waarom?
7. Wat vraag je voor je verjaardag?
8. Heb je een ritueel?
9. Wat doe je als je echt geen zin hebt?
10. Hoe leg je aan je (klein)kind/buurkind uit wat voor werk je doet?
woensdag 12 oktober 2011
Help, mijn kind heeft een krantenwijk
Zoonlief wil een baantje. Het liefst eentje waarmee hij snel en veel geld kan verdienen. Best lastig als je net veertien bent. Hij gaf zich op om het plaatselijke suffertje te bezorgen en werd een paar dagen geleden gebeld. Hij kon direct beginnen. Hij had er zin in.
Ik zag een aantal bezwaren:
‘Wat doe je als je ziek bent?’
‘En als het keihard regent?’
‘Stel dat je ontzettend veel huiswerk hebt, toetsweken of wat dan ook?’
‘Wat nu als je extra voetbaltrainingen hebt?’
‘Of een lekke band?’
Hij haalde zijn schouders op reageerde nonchalant met ‘dat gebeurt niet’ of ‘dat lost zich vanzelf wel op.’
Ik moet ineens aan mijn broer denken. Die nam op zijn veertiende ook een krantenwijk. Maar hij had het vaak druk, had geen tijd of was ziek. Dan vouwde ik alvast zijn folders en regelmatig nam ik zijn wijkje over.
Gisterenavond kwam zoonlief om negen uur thuis van voetbaltraining. Vol goede moed begon hij met het voorbereidende werk. Folders insteken. Na 920 folders in 275 kranten gevouwen te hebben, was hij klaar. Vandaag gaat hij bezorgen. Dat leek hem leuk. Vraag me af of dat nog steeds zo is. Het regent pijpenstelen. Hij vroeg zich af of hij in de herfstvakantie ook zou moeten werken. Dan heeft hij namelijk al heel veel afspraken staan.
Dus, mocht je me volgende week met uitpuilende fietstassen zien rijden………….
Ik zag een aantal bezwaren:
‘Wat doe je als je ziek bent?’
‘En als het keihard regent?’
‘Stel dat je ontzettend veel huiswerk hebt, toetsweken of wat dan ook?’
‘Wat nu als je extra voetbaltrainingen hebt?’
‘Of een lekke band?’
Hij haalde zijn schouders op reageerde nonchalant met ‘dat gebeurt niet’ of ‘dat lost zich vanzelf wel op.’
Ik moet ineens aan mijn broer denken. Die nam op zijn veertiende ook een krantenwijk. Maar hij had het vaak druk, had geen tijd of was ziek. Dan vouwde ik alvast zijn folders en regelmatig nam ik zijn wijkje over.
Gisterenavond kwam zoonlief om negen uur thuis van voetbaltraining. Vol goede moed begon hij met het voorbereidende werk. Folders insteken. Na 920 folders in 275 kranten gevouwen te hebben, was hij klaar. Vandaag gaat hij bezorgen. Dat leek hem leuk. Vraag me af of dat nog steeds zo is. Het regent pijpenstelen. Hij vroeg zich af of hij in de herfstvakantie ook zou moeten werken. Dan heeft hij namelijk al heel veel afspraken staan.
Dus, mocht je me volgende week met uitpuilende fietstassen zien rijden………….
zondag 9 oktober 2011
Rood, roder, roodst
Gisteren was het dan eindelijk zover. In mei waren de kaarten al gekocht en werden de dagen afgeteld. Dochterlief werd met de dag nerveuzer. Terecht, want je idolen zie je niet iedere dag.
Strontzenuwachtig en met rode wangen van de koorts reden we gisteren naar Arnhem. Op weg naar het concert van Nick en Simon. Ik ben helemaal geen fan van de twee jongens die zich gedragen als ideale schoonzonen. Zij wel. Haar kamer hangt vol met posters waarop de jongens zwoel de camera in kijken.
De dresscode was rood en die koortswangen van dochterlief kleurden er prachtig bij. Twee uur voordat het concert begon zaten we in de zaal en de spanning bij dochterlief liep hoog op. Maar na twee keer plassen en een zoveelste paracetamol om de koorts te drukken was het zover; de jongens kwamen, enigszins bescheiden, het podium op.
Eerlijk is eerlijk, ik heb genoten. Vooral van mijn dochter die alle liedjes meezong. De koorts leek verdwenen en drie uur lang straalde ze en zonder dat ze er zelf erg in had stond ze ineens vooraan. Ze kon haar idolen bijna aanraken! Na afloop stonden de rode konen nog steeds op haar wangen. Van opwinding.
Vandaag wilde iedereen natuurlijk foto’s zien. We hebben er een paar gemaakt, toen was de batterij van de camera op. En met het schaamrood op mijn kaken, moet ik bekennen dat ik geen idee heb waar het kabeltje is.......
Strontzenuwachtig en met rode wangen van de koorts reden we gisteren naar Arnhem. Op weg naar het concert van Nick en Simon. Ik ben helemaal geen fan van de twee jongens die zich gedragen als ideale schoonzonen. Zij wel. Haar kamer hangt vol met posters waarop de jongens zwoel de camera in kijken.
De dresscode was rood en die koortswangen van dochterlief kleurden er prachtig bij. Twee uur voordat het concert begon zaten we in de zaal en de spanning bij dochterlief liep hoog op. Maar na twee keer plassen en een zoveelste paracetamol om de koorts te drukken was het zover; de jongens kwamen, enigszins bescheiden, het podium op.
Eerlijk is eerlijk, ik heb genoten. Vooral van mijn dochter die alle liedjes meezong. De koorts leek verdwenen en drie uur lang straalde ze en zonder dat ze er zelf erg in had stond ze ineens vooraan. Ze kon haar idolen bijna aanraken! Na afloop stonden de rode konen nog steeds op haar wangen. Van opwinding.
Vandaag wilde iedereen natuurlijk foto’s zien. We hebben er een paar gemaakt, toen was de batterij van de camera op. En met het schaamrood op mijn kaken, moet ik bekennen dat ik geen idee heb waar het kabeltje is.......
Abonneren op:
Reacties (Atom)
Posts
