Terwijl ik nog druk bezig ben om alle surprises en gedichten op tijd af te krijgen, zijn de meiden de hele middag al buiten. Sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken en sleetje rijden van de berg. Steeds hoger en sneller. Af en toe komen ze met rode wangen en ijskoude handen binnen om een kop warme chocomel te drinken. Om vervolgens weer snel naar buiten te rennen. Van de kou hebben zij absoluut geen last en van het grote mensengezeur over winters weer ook niet. De sneeuwpret kan hen niet lang genoeg duren.
Grappig eigenlijk, alle bovenstaande sneeuwwoorden roepen een gevoel van gezelligheid en spel op. Niet voor niets hebben de kinderen het zo naar hun zin. Hoe anders is het als volwassenen het over sneeuw hebben? Zodra het veel dreigt te sneeuwen, spreekt het KNMI over een sneeuwalarm. De ANWB had het afgelopen week over een enorme sneeuwspits met lange sneeuwfiles als gevolg.
Wat te denken van al die mensen die ’s ochtends vroeg met bezems en zout in de weer zijn? Ooit wel eens een volwassene vrolijk zien sneeuwruimen? Of met een glimlach de autoruit sneeuwvrij zien maken of sneeuwkettingen om de banden heen zien doen? Het lijkt erop alsof sneeuw voor de meeste volwassenen alleen maar leuk is tijdens de wintersport. In alle overige gevallen lijken die witte vlokken vooral een plaag die veel ergernis oplevert. Misschien moeten we massaal vrij nemen en met zijn allen sneeuwballen gooien, sleetje rijden en sneeuwpoppen maken. Zodat iedereen tenminste een dag volop kan genieten van het winterse weer.
Posts
