Voor mij geen passie meer

Passie. Ik heb het zelf ook. Dacht ik. Een passie voor taal en teksten. Zo staat het ook op mijn website. Ik ben gedreven. Een hartstochtelijk liefhebber van literatuur en alles wat met taal te maken heeft. Ik loop warm voor boeken over taal. Blader iedere maand geestdriftig door Onze Taal en ben verknocht aan taalspelletjes. Mijn liefde voor taal en tekst is groot en dat vuur zal blijven branden. Maar de passie is voorbij. Niet de betekenis, maar wel het woord zelf. Ik krijg steeds meer een hekel aan dat woord. Het klinkt steeds vaker onoprecht. Het is uitgehold en vaag. Te pas en te onpas wordt de term gebruikt. Vanochtend werd ik er drie keer op getrakteerd.

Jan Jaap Jantjes heeft een passie voor yoghurt . Tenminste dat staat op het pak. Jan Jaap bestaat echt, want er staat zelf een foto op het pak. Hij is gek op zijn koeien en zijn bedrijf. Goede verkooptruc, maar maakt het de yoghurt ook lekkerder?

In de Trouw zie ik twee advertenties staan. Vlak bij elkaar en allebei gaan ze over passie. De ene is van Passie voor Food (daar werkt Jan Jaap Jantjes denk ik ook). De ander is van de Persgroep Nederland met de kreet: Passie voor Media. Passie voor Food is van het Centraal Bureau voor Levensmiddelen. Zij zoeken een beleidsmedewerker Duurzaamheid. En de Mediagroep wil gewoon laten weten dat zij een toonaangevende uitgeverij is.

Drie keer passie binnen een uur is mij teveel. Passie is gewoon een goeie verkooptruc. Voor melkproducten, voor levensmiddelen en voor een uitgeverij. Met hun passie tonen ze aan dat ze het goed willen doen. Maar ik trap er niet meer in. Ik hou niet van goedkope uitgeholde woorden die hun betekenis verloren hebben. Het mag dan een goede marketingtruc zijn. Zo heb ik het nooit bedoeld. En daarom zal ik straks mijn website aanpassen. Ook al gaat het woord passie in de rook op, mijn vuur blijft branden.