Drie weken geleden belde een vriendin. Ze zocht met spoed mensen die voor een reclameuiting op de foto wilden. Vanwege het slechte weer dreigde er niemand meer te komen en dus was haar hoop gevestigd op een aantal vriendinnen. Of ik nog mensen wist. En of ik ook op de foto wilde: “Je leeft toch zo duurzaam? Echt perfect, want dan kun je gelijk iets over verantwoord eten zeggen. Joh, je doet toch wel mee? Is hartstikke leuk! ”
“Maar ik ben helemaal niet zo duurzaam.”
“Je bent toch vegetariër?”
“Jawel, maar ook verslaafd aan filet americain.”
“Je eet toch biologisch en seizoensgebonden fruit?”
“Dat probeer ik, maar lukt vaker niet dan wel.”
“En afvalscheiden dan?”
“Pffff, dat vind ik zo’n gedoe. Mijn tuin is te klein voor al die afzichtelijke bakken.”
“En dieren? Je werkte jaren voor de Dierenbescherming.”
“Klopt, maar als de mieren in mijn keukenkastjes lopen, kan ik ze met droge ogen doden. Weet je, duurzaamheid is zo’n containerbegrip voor groen doen geworden. Maar dat beetje groen wat ik doe, is echt niet zo duurzaam hoor!”
“jawel joh. Je bent juist lekker praktisch. Dat snappen mensen. Trouwens je gaat toch af en toe naar van die biologische boeren?”
“Wel naar de boeren, maar ze zijn geen van allen biologisch. Wel lekker dichtbij.”
“Dus dan ga je op de fiets?”
“Ja?”
En daarom lig ik deze week misschien ook wel op jouw deurmat.
Posts
Hi Trea, ja zo gaat dat bij die reclameblaadjes;-) Maar je klinkt verder toch best echt 'groen' hoor! En nog een gelukkig nieuw jaar, Love Lies
BeantwoordenVerwijderen