Ik hou van letters. Al mijn hele leven vreet ik ze. Als klein kind wilde ik altijd bibliotheekje spelen. Jammer genoeg wilde nooit iemand meedoen. Dus speelde ik alleen. Eindeloos haalde ik boeken en tijdschriften uit de kast en voorzag ze van een papiertje met inleverdatum. Ik spreidde alles uit op het bed en mijn biebje was klaar. Ik opende de deur, riep dat de bibliotheek geopend was en speelde zelf de bibliotheekbezoeker. De enige. Ik ging op het bed zitten en kon urenlang in de boeken en tijdschriften bladeren en lezen. Uiteindelijk nam ik er een aantal mee, verwisselde snel van rol zodat ik als biebjuf een stempel op het inleverdatumbriefje kon zetten.
Het lezen is nooit meer overgaan en ook de liefde voor letters is alleen maar toegenomen. Ik kan ontroerd raken van mooie zinnen. Jaren werkte ik met veel plezier in de Literaire Boekhandel in Utrecht. Het voelde als spelen in een snoepwinkel. Overal letters en poëzie op de muren. En in die snoepwinkel ontdekte ik de meest grappige alfabetboekjes.
De fascinatie voor die boekjes is gebleven. Maar dat je letters ook in het landschap kon schrijven, dat wist ik nog niet. Totdat ik onlangs het landschapsalfabet van Thomas de Bruin ontdekte. Geweldig! In een week ontdekte hij in het Nederlandse landschap het alfabet in onderkast en kapitaal, cijfers en interpuncties. Nieuwsgierig? Neem dan snel zelf een kijkje.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten