Vorige week was ik bij de jaarafsluiting van het IKH, een netwerk voor Houtense ondernemers. Het beloofde een interessante middag te worden over etiquetteleer. De locatie was in ieder geval passend; huis Rhijnauwen, idyllisch gelegen aan de Kromme Rijn.
Eenmaal binnen bekruipt me het gevoel dat ik hier niet helemaal op mijn plek ben. Ik zie veel heren in zwarte pakken. De vrouwen zien er iets frivoler uit. Met mijn spijkerjasje, korte jurkje, dikke maillot en vintage laarzen val ik erg uit de toon. Nieuwsgierig neem ik plaats en wacht op wat komen gaat.
Een man en een vrouw spelen een spel over de do’s en dont’s van etiquette. Etiquetteregels zijn er om gasten op hun gemak te stellen, zo leggen ze uit. Vervolgens krijgen we enorm veel voorbeelden voorgeschoteld. Aan het einde van de workshop ben ik het meeste al vergeten. Moet ik links of rechts van een man gaan zitten? Is het pak of kostuum? Wanneer laat ik iemand voorgaan? Wat ik wel onthoud is dat ik nooit als eerste de trap op moet lopen. Omdat de heren misschien wel onder mijn rok willen kijken! En laarzen met hoge hakken onder een kort jurkje zijn ‘not done’ (mijn dagelijkse outfit).
Na de introductie gaan we zelf aan de slag. We krijgen een menu en moeten op de juiste wijze vorken, messen, lepels, kommetjes, glazen en borden neerleggen. Samen met een fotograaf doe ik erg mijn best, maar we komen er niet uit. Op het menu staan o.a. gamba’s, tonijn met timbaaltjes van rijst en een chique ijscoupe met onbekende ingrediënten. Terwijl we druk met vorken en messen schuiven, krijg ik een sms’je: ‘Gefeliciteerd met je verjaardag. Kids hebben een verrassing voor je. Eten bij de McDonald’s. Kom je snel?’ Ik laat alle etiquette achter me. Zeg netjes de gastvrouw en gastheer gedag en sprint naar mijn auto. Eenmaal bij de McDonald’s eten we ongegeneerd met onze handen. IJs als toetje. Lekker likken. Nooit geweten dat McDonald’s zo leuk kan zijn.
Eenmaal binnen bekruipt me het gevoel dat ik hier niet helemaal op mijn plek ben. Ik zie veel heren in zwarte pakken. De vrouwen zien er iets frivoler uit. Met mijn spijkerjasje, korte jurkje, dikke maillot en vintage laarzen val ik erg uit de toon. Nieuwsgierig neem ik plaats en wacht op wat komen gaat.
Een man en een vrouw spelen een spel over de do’s en dont’s van etiquette. Etiquetteregels zijn er om gasten op hun gemak te stellen, zo leggen ze uit. Vervolgens krijgen we enorm veel voorbeelden voorgeschoteld. Aan het einde van de workshop ben ik het meeste al vergeten. Moet ik links of rechts van een man gaan zitten? Is het pak of kostuum? Wanneer laat ik iemand voorgaan? Wat ik wel onthoud is dat ik nooit als eerste de trap op moet lopen. Omdat de heren misschien wel onder mijn rok willen kijken! En laarzen met hoge hakken onder een kort jurkje zijn ‘not done’ (mijn dagelijkse outfit).
Na de introductie gaan we zelf aan de slag. We krijgen een menu en moeten op de juiste wijze vorken, messen, lepels, kommetjes, glazen en borden neerleggen. Samen met een fotograaf doe ik erg mijn best, maar we komen er niet uit. Op het menu staan o.a. gamba’s, tonijn met timbaaltjes van rijst en een chique ijscoupe met onbekende ingrediënten. Terwijl we druk met vorken en messen schuiven, krijg ik een sms’je: ‘Gefeliciteerd met je verjaardag. Kids hebben een verrassing voor je. Eten bij de McDonald’s. Kom je snel?’ Ik laat alle etiquette achter me. Zeg netjes de gastvrouw en gastheer gedag en sprint naar mijn auto. Eenmaal bij de McDonald’s eten we ongegeneerd met onze handen. IJs als toetje. Lekker likken. Nooit geweten dat McDonald’s zo leuk kan zijn.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten