Heb ik nog vrienden?

Het voelt als een opluchting. Alsof ik een echte daad heb verricht. Het was niet eenvoudig en ik werd behoorlijk tegengewerkt. Ik kreeg tig waarschuwingen, maar zette heldhaftig door. En nu ben ik dus Hyvesloos. Ik was het al heel lang van plan.

Ooit werd ik lid omdat de kinderen dat zo leuk vonden. Vervolgens stond ik er niet bij stil dat de vrienden van de kinderen dan ook graag mijn virtuele vriend wilde worden. Het is op Hyves toch een ‘kijk-eens-hoeveel-vrienden-ik-wel-niet heb-race’. In het begin deed ik braaf mee. Ik begrijp wel dat kinderen hun bestaansrecht ontleden aan de vriendenclub die ze hebben. Virtueel of niet.

Ik zal de verzoekjes van vage types die vriend willen worden niet missen. Om maar te zwijgen van de talloze groepjes waar ik voor werd uitgenodigd. Wat moet ik met ‘Dino Kingsdoms’, ‘de groep zonder meiden’ of ‘club van de afzakkende broeken’.

Afscheid nemen van Hyves gaat niet zomaar. Mijn eerste pogingen strandden in de volgende melding: ‘Ai, dat gaat niet goed... Hyves is momenteel uit de lucht.’ Vanavond had ik geluk. Het lukte! Hyves waarschuwde me nog wel. Meerdere malen zelfs. Of ik er goed over na wilde denken, want ik zou in een sociaal isolement belanden. Ondanks de tegenwerking zette ik door. Een aantal keren vroeg Hyves me of ik wist wat ik deed. Toen duidelijk werd dat ik domweg mijn virtuele vrienden wilde dumpen, was Hyves me meer dan spuugzat. Een trap na, was het enige dat nog restte: ‘Een triest moment, je hyves account wordt verwijderd...hoe heeft het zo ver kunnen komen?’