Hoezo ik gebruik weinig Engelse woorden?

In taalland is er veel ergernis. Al jaren. Onze mooie Nederlandse taal zou verengelsen. En dat is natuurlijk ook zo. De glossybladen spannen de kroon. Toen de Nederlandse Cosmpolitan twintig jaar bestond, heeft Marcel Bas alle Engelse woorden van dit Nederlandse magazine op een rijtje gezet.

Hilarisch. Alleen de cover sprak al over: Birthday Summer, Follow your Heart, Dating Dossier, Beachparty-beauty en Style Award. Eerlijk is eerlijk: het bekt allemaal lekker. Deze Marcel heeft alle 129 pagina’s grondig bestudeerd en kwam met Nederlandse suggesties voor het overbodige Engels. Taalvervuiling, volgens hem.

Ik ben het wel een beetje met hem eens. Ik koester onze taal en probeer zo vaak mogelijk Nederlandse vervangers te zoeken. Maar is dat wel echt zo? Gisteren hield ik mijn Engelse woordvervuiling een dagje bij. En ik schrok.

Ik moest een nieuw account aanvragen voor een e-mailadres. Was bezig in de back office van een website. Moest een offerte aanvraag doen waarbij ook een vraag over een badge zat. Heb foto’s gedownload, een E-zine geschreven, een deadline gehaald en een voorstel voor een ander font voor een brief gedaan. O ja, en ook nog een tekst door de spellingchecker gehaald. En een opdracht gekregen voor het schrijven van een crispy tekst.

’s Avonds gegoogled, op zoek naar leuke bed&breakfastadresjes voor een weekendje Barcelona. We gaan daar met vriendinnen funshoppen. En hopen dat de sale nog niet over is! Daarna douchen, mezelf met bodymilk en bodylotion ingesmeerd. Tot slot de talkshow van Paul de Leeuw en Filemon Wesselink gekeken en in de herhaling de penalty van Nederland gezien.